- conqueror
- con-quĕror, questus, 3, v. dep. a. and n., to complain of a thing, or to bewail, lament passionately or much (class. in prose and poetry).(α).With acc.: conqueri fortunam adversam non lamentari decet, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 50: res suas adversum illum (mulier), Titin. ap. Non. p. 232, 22; cf.:(β).
fortunas suas mecum (mulier),
Plaut. Mil. 2, 1, 47:decumarum imperia, bonorum direptiones, iniqua judicia, etc.,
Cic. Verr. 2, 4, 50, § 111; cf.:vim atque injuriam dictatoris apud patres,
Liv. 8, 33, 4; 1, 53, 5; 40, 24, 6 al.; Auct. Her. 2, 31, 50; * Quint. 6, 1, 18; Tac. H. 1, 54 bis; Suet. Aug. 66; Tib. 1, 10, 54; Ov. M. 14, 243 al.:aliquid pro re publicā,
Cic. Sest. 2, 3.—With acc. and inf.:(γ).se dissolvi,
Lucr. 3, 612; so Suet. Tib. 10; 34; id. Claud. 2.—With de or cur:(δ).de alicujus improbitate deplorare et conqueri,
Cic. Verr. 2, 3, 18, § 45:de alicujus injuriā,
id. Fam. 5, 2, 6:uti conquereretur, cur Pisonem aditu arceret,
Tac. A. 15, 60:quod,
id. ib. 15, 61:Tiberio de eādem re... apud se per epistulam conquerenti ita rescripsit,
Suet. Aug. 51 fin.:eos apud se de collegarum judicio fuisse conquestos,
Aug. Ep. 53, 5.—Absol.:aliā voce ac res monebat,
Ter. Hec. 3, 3, 15:conquerar an sileam?
Ov. M. 9, 147:quid ego ignaris nequiquam conqueror auris,
Cat. 64, 164:alicui,
Sil. 8, 94.— Impers.:postero die in senatu conquestum,
Suet. Caes. 20.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.